Zastosowanie ozonoterapii w chorobach o podłożu infekcyjnym

Ze względu na swoje silne właściwości odkażające ozonoterapia jest zabiegiem szczególnie polecanym przy dolegliwościach spowodowanych obecnością patogenów.

Za skuteczność ozonoterapii w walce z infekcjami odpowiadają następujące właściwości ozonu:

• ozon stymuluje nasz układu odpornościowy: pobudza produkcję białych krwinek, interferonu i interleukin-2 (które atakują patogeny, chronią organizm przed infekcjami i działają przeciwzapalnie).
• większość patogenów jest wrażliwa na stres oksydacyjny, dlatego kontakt z aktywnym tlenem prowadzi do ich zniszczenia. W badaniach wykazano, że w tkankach, w których rozwijają się drobnoustroje jest mniej tlenu niż w zdrowych tkankach.
• patogeny nie są w stanie się uodpornić na działanie ozonu. Dlatego ozonoterapia świetnie sprawdza się w terapii infekcji lekoopornych.
• ozon blokuje receptory wirusów, uniemożliwiając penetrację komórek gospodarza i reprodukcję wirusów.

Zaletą stosowania ozonoterapii jest fakt, że nie obciąża ona organizmu jak leki farmakologiczne standardowo stosowane w przypadku infekcji (nie zaburza flory bakteryjnej w jelitach, nie obciąża nerek i wątroby – jak ma to miejsce w przypadku antybiotyków). Ponadto ozon sprzyja regeneracji organizmu po infekcjach – dotlenienie krwi poprawia krążenie, przez co szybciej usuwane są toksyny, przyspiesza się regeneracja uszkodzonych tkanek.

Bezpośrednio po zabiegu, u większości osób poddanych terapii tlenowo-ozonowej, następuje przypływ energii, poprawia się wydolność organizmu i koncentracja. Jedynym skutkiem ubocznym, jaki może pojawić się po terapii jest efekt Jarischa-Herxheimera potocznie zwany Herxem. Zachodzi on kiedy z zabitych patogenów wydzielone zostają toksyny. Objawy Herxa pojawiają się w momencie, kiedy narządy oczyszczające krew (wątroba, nerki) nie nadążają usuwać toksyn. Mogą wtedy wystąpić bóle głowy, ogólne zmęczenie, gorączka, objawy grypopodobne, wysypka, bóle kostno-stawowe i inne. Dlatego w okresie stosowania terapii zaleca się zwiększyć przede wszystkim podaż wody do organizmu oraz opcjonalnie zastosować środki (suplementy, metody terapeutyczne) przyspieszające wydalanie toksyn.